Nadrzędnym celem konserwacji było zachowanie oryginalnej substancji zabytkowej w niezmienionym stanie, ze względu na bezcenną wartość historyczną obiektów jako świadectwa tragicznych losów ponad dwustu tysięcy dzieci. Priorytetem w postępowaniu konserwatorskim była jak najmniejsza ingerencja w materiał zabytkowy, dlatego wszystkie podjęte działania miały na celu jedynie zabezpieczenie obiektów przed dalszą destrukcją, nie zaś przywrócenie ich pierwotnego wyglądu i funkcji. W trakcie prac konserwatorskich nie usuwano śladów uszkodzeń, przeróbek i napraw. Wszystkie prace wykonano metodą igłową, zapewniając pełną odwracalność przeprowadzonych zabiegów.

Obiekty ostrożnie odkurzono, po czym oczyszczono na mokro w kąpieli wodnej lub za pomocą kompresów. Krawędzie dookoła ubytków zabezpieczono igłowo przed rozsnuwaniem, a w partiach wymagających wzmocnienia zastosowano miejscowe, neutralne podłoże z jedwabnej organzy.  Opracowano szczegółowy opis technologii i techniki wykonania wszystkich elementów, łącznie z guzikami, metkami i oznakowaniami obozowymi. Wykonano dokumentację fotograficzną i rysunkową, łącznie z opracowaniem kroju obiektów i bazy tekstyliów.